The Fragmentation of knowledge & other obstructing issues onderzoekt de beeldvorming in de landschaps- en architectuurfotografie, onze geconditioneerde en gefragmenteerde blik op het landschap en het medium fotografie zelf.
Deze fotografie roept vragen op over fenomenologie: Wat verschijnt? Hoe ervaren we die verschijning?
Het is een experimentele reeks rond analoge fotografie, camera obscura en fragmentatie. Een verkenning van grenzen en mogelijkheden. Het werk verspringt van proces naar resultaat, van afbeelding naar abstractie. Opnames met lens en zonder lens, scherp en onscherp, een spel met het objectief van de camera. Ze tasten grenzen af, van de fotografie en van de ruimte. Het is een uitgestelde fotografie. Er is het moment van de opname, en vervolgens, in de nabewerking, het zoeken naar een nieuwe kadrage. Fragmentatie en uitvergroten geven het beeld een nieuwe textuur.
Hoewel de beelden zijn ontstaan vanuit een verlangen naar een zuivere en authentieke afbeelding van het landschap, is het resultaat, net zoals in de schilderkunst, bevreemdend en mysterieus. De lange sluitertijden die nodig zijn voor de camera obscura, geven de beelden een filmisch karakter. In het beeld is de tijd gecomprimeerd tot één laag. Deze fotografie is geen momentopname, maar een aanschouwen, een beleven.
Het beeld is een product van observatie, verbeelding en interpretatie.
Het is een experimentele reeks rond analoge fotografie, camera obscura en fragmentatie. Een verkenning van grenzen en mogelijkheden. Het werk verspringt van proces naar resultaat, van afbeelding naar abstractie. Opnames met lens en zonder lens, scherp en onscherp, een spel met het objectief van de camera. Ze tasten grenzen af, van de fotografie en van de ruimte. Het is een uitgestelde fotografie. Er is het moment van de opname, en vervolgens, in de nabewerking, het zoeken naar een nieuwe kadrage. Fragmentatie en uitvergroten geven het beeld een nieuwe textuur.
Hoewel de beelden zijn ontstaan vanuit een verlangen naar een zuivere en authentieke afbeelding van het landschap, is het resultaat, net zoals in de schilderkunst, bevreemdend en mysterieus. De lange sluitertijden die nodig zijn voor de camera obscura, geven de beelden een filmisch karakter. In het beeld is de tijd gecomprimeerd tot één laag. Deze fotografie is geen momentopname, maar een aanschouwen, een beleven.
Het beeld is een product van observatie, verbeelding en interpretatie.
